در زبان آلمانی، آرتیکل (حرف تعریف) به‌عنوان بخشی اساسی از گرامر شناخته می‌شود که به تعیین نقش هر اسم در جمله کمک می‌کنند. به‌عبارت‌دیگر، حروف تعریف اطلاعات مهمی درمورد جنسیت اسم‌ها (مذکر، مؤنث یا خنثی)، تعداد (جمع یا مفرد) و نقش گرامری آن‌ها (مانند فاعل یا مفعول) ارائه می‌دهند و به درک بهتر معنای جمله کمک می‌کنند. آنچه مسلم است، کاربرد اصلی حرف تعریف در زبان آلمانی همراه با اسم است. به همین دلیل، یادگیری دقیق آرتیکل‌ها نه‌تنها به فهم بهتر گرامر و ساختار زبان آلمانی کمک می‌کند، بلکه پایه‌ای برای مکالمه‌های روزمره است.

برای یادگیری آرتیکل‌ها در زبان آلمانی می‌توانید از مطالب آموزشی وبلاگ ملولینگو استفاده کنید. در ادامه به معرفی دو دسته اصلی حروف تعریف می‌پردازیم.

آرتیکل یا حرف تعریف در زبان آلمانی شامل دو گروه حرف تعریف معین (bestimmter Artikel) مانند der، die، das و حرف تعریف نامعین (unbestimmter Artikel) مانند ein، eine است.

«          البته برخی از اسم‌ها از جمله اسم‌های خاص بدون آرتیکل به کار می‌روند که در اصطلاح آلمانی به آن Nullartikel گفته می‌شود.

آرتیکل‌های معین (bestimmter Artikel)

در زبان آلمانی، آرتیکل معین به ما کمک می‌کند تا جنسیت کلمات را تشخیص دهیم. آرتیکل‌های معین عبارت‌اند از:

der برای اسم‌های مذکر

die برای اسم‌های مؤنث

das برای اسم‌های خنثی

die برای جمع کلمات

چند مثال ساده از آرتیکل‌های معین:

der Mann به معنای “مرد”. از der برای اشاره به مذکر بودن Mann استفاده می‌کنیم.

die Frau به معنای “زن”. از die  برای اشاره به مؤنث بودن Frau  استفاده می‌کنیم.

das Kind به معنای “کودک”. از das  برای اشاره به خنثی بودن Kind  استفاده می‌کنیم.

die Bluemn به معنای “گل‌ها”. از die برای اشاره به جمع بودن کلمه استفاده می‌کنیم.

آشنایی با der، die، das اولین قدم برای یادگیری گرامر آلمانی است.

آرتیکل‌های نامعین (unbestimmter Artikel)

آرتیکل‌های نامعین برای اشاره به اشیا یا افرادی به کار می‌روند که مشخص یا شناخته‌شده نیستند و معنی و مفهوم “یک” یا “ی” را در زبان آلمانی منتقل می‌کنند.

ein برای اسم‌های مذکر و خنثی

eine برای اسم‌های مؤنث

* اسم های جمع آرتیکل نامعین ندارند.

مثال:

ein Mann به معنای “یک مرد” یا “مردی”

ein Kind به معنای “یک کودک” یا “کودکی”

eine Frau به معنای “یک زن” یا “زنی”

آرتیکل صفر (Nullartikel)

در زبان آلمانی، در بعضی موارد نیازی به حرف تعریف برای اسم‌ها نداریم. این موارد به‌طورکلی Nullartikel  نام دارند. آرتیکل صفر زمانی به کار می‌رود که اسم‌های خاص یا غیرقابل‌شمارش مورد اشاره قرار می‌گیرند و نیازی به تعیین جنسیت آن‌ها نیست، بنابراین آرتیکل حذف می‌شود.

موارد استفاده از آرتیکل صفر:

1. اسامی غیرقابل شمارش:

اسامی غیرقابل‌شمارش مثل Wasser  (آب) یا Milch (شیر) در جمله بدون آرتیکل استفاده می‌شوند. مثل:

Ich trinke das Wasser.

(من آب می‌نوشم.)   Ich trinke Wasser.

Er mag den Milch.

(او شیر دوست دارد.)  Er mag Milch.

2. اسامی و مفاهیم انتزاعی:

وقتی به مفاهیم انتزاعی مانند آزادی یا شانس اشاره می‌کنیم، از آرتیکل استفاده نمی‌شود.

Das Wissen ist die Macht.

Wissen ist Macht.   (دانش قدرت است.)

Die Freiheit ist wichtig.

(آزادی مهم است.)   Freiheit ist wichtig.

Du hattest das Glück.

(تو شانس داشتی.)  Du hattest Glück.

3. اسامی شغل ها:

در مواردی که به‌عنوان عنوان شغلی به کار می‌روند، حرف تعریف حذف می‌شود.

Sie ist die Beckärin.

Sie ist Beckärin.        (او نانواست.)

Er ist der Lehrer.

Er ist Lehrer.  (او معلم است.)

4. اسامی خاص افراد:

برای اسامی خاص نیز از آرتیکل استفاده نمی‌کنیم.

Gestern habe ich den Peter getroffen.

Gestern habe ich Peter getroffen. (من دیروز پیتر را ملاقات کردم.)

Die Anna besucht ihre Familie.

Anna besucht ihre Familie.   (آنا به خانواده‌اش سر می‌زند.)

5. اسامی شهرها و کشور ها:

(من عاشق برلین هستم.)                Ich liebe Berlin!

Er wohnt in Teheran.  (او در تهران زندگی می‌کند.)

«          استثنا: اسامی بعضی از کشورها به همراه آرتیکل می‌آید، مثل:

der Iran: Ich komme aus dem Iran. (من اهل ایران هستم.)

die Türkei: Ich bin in die Türkei geflogen. (من به ترکیه پرواز کرده‌ام.)

Die Schweiz ist berühmt für ihre Schokolade und Uhren.

(سوئیس به‌خاطر شکلات و ساعت‌هایش مشهور است.)

6. کلمات جمع عمومی:

در زبان آلمانی، وقتی می‌خواهیم به یک گروه یا دسته از اشیا، افراد یا مفاهیم به‌صورت کلی و عمومی اشاره کنیم—بدون اینکه به یک مورد خاص اشاره داشته باشیم—از اسم‌های جمع بدون آرتیکل استفاده می‌کنیم. این کاربرد به این دلیل است که: در حالت جمع، آرتیکل نامعین وجود ندارد و استفاده از آرتیکل معین مانند «die» می‌تواند اشاره به یک گروه خاص یا محدود داشته باشد. اما وقتی می‌خواهیم یک قانون یا ویژگی کلی را بیان کنیم، نیازی به آرتیکل نداریم.

مثال‌ها:

Hunde sind treu.
ترجمه: سگ‌ها وفادار هستند.
توضیح: در این جمله، به‌عنوان یک قانون کلی، درباره وفاداری سگ‌ها صحبت می‌شود.
Bäume produzieren Sauerstoff.
ترجمه: درخت‌ها اکسیژن تولید می‌کنند.
توضیح: اشاره به همهٔ درخت‌ها به‌عنوان یک دسته عمومی بدون تمرکز بر یک نوع خاص درخت.

جمع‌بندی

یادگیری آرتیکل‌های آلمانی یکی از اصول پایه‌ای برای تسلط بر زبان آلمانی محسوب می‌شود. با شناخت دقیق کاربردهای حروف تعریف معین، نامعین و آرتیکل صفر، قادر خواهید بود جملات خود را بادقت و صحت بیشتری بیان کنید. برای کسب اطلاعات بیشتر و بهبود مهارت‌های زبانی، پیشنهاد می‌کنیم از منابع آموزشی ملولینگو بهره ببرید.

در این مطلب به آرتیکل‌های آلمانی تنها در حالت فاعلی (Nominativ) پرداختیم. برای یادگیری بیشتر به آرتیکل‌های آلمانی در حالت آکوزاتیو، داتیو و  ملکی مراجعه کنید.

راه های تشخیص آرتیکل های آلمانی

از انتهای بسیاری از لغات آلمانی می توان به جنسیت آن ها پی برد. برای آسان‌تر شدن تشخیص نوع آرتیکل ها، پسوندهایی که از حروف تعریف ثابت برخوردارند در ادامه دسته بندی شده اند.

§       اسامی که با پسوندهای زیر همراه می شوند، عمدتا مذکر (با آرتیکل der) هستند:

§       اسامی که با پسوندهای زیر همراه می شوند، عمدتا مؤنث (با آرتیکل die) هستند:

§       اسامی که با پسوندهای زیر همراه می شوند، عمدتا خنثی (با آرتیکل das) هستند:

نکته: برای بعضی از موارد بالا استثنا پیدا می شود، ولی در اکثر موارد این قوانین به ما در تشخیص جنسیت کلمات کمک می کنند.